به هر قطعه یا آهنگ در موسیقی دستگاهی ایرانی به اصطلاح گوشه گفته میشود.

مدت زمان یک گوشه متغیر است.

یک گوشه ممکن است ابتدا، اوج و فرود خاص خود را داشته باشد و ممکن هم است تنها یکی از این حالت ها باشد و یا اصلا حالت شروع، اوج ، پایان و یا فرودی نداشته باشد

یه گوشه ممکن است علی رقم داشتن تمام این حالت ها خود بخشی از شروع، اوج و یا فرود مجموعه ی بزرگ تری باشد.

برای مثال گوشه ای که به نام درآمد شناخته میشود دارای ابتدا، اوج و فرود است هرچند خود این گوشه آغازگر یک موسیقی بزرگ تری میباشد.

نام چند گوشه ی معروف در موسیقی ایرانی:

درآمد، نغمه، کرشمه، اوج، حزین، و … میباشد