معرفی انواع ویولن قسمت اول

پیش از پرداختن به انواع ویولن ابتدا لازم است نکاتی در مورد نحوه استفاده از ویولن لدانید.
زیر چانه ای باید تا حد امکان مسطح باشد و لبه های آن تیز و یا برآمده نباشد.
زیر چانه ای در قسمت میانی و یا سمت چپ سیم گیر قرار می گیرد.
برای پر کردن روی شانه و حمایت از ویولن، می توان از یک بالشتک کوچک و مسطح استفاده کرد.
این بالشتک توسط یک بند لاستیک (یا کش) به زیر چانه ای و بدنه ویولن وصل می شود
و بهتر است جنس آن از مخمل و یا چرم باشد که روی لباس سُر نخورد. بالشتکی که مرتب به حرکت درآید
و سر بخورد باعث ایجاد مزاحمت در نواختن می شود.
جعبه ویولن نباید کوچک تر و یا بزرگ تر از ساز باشد.

از آسیب رسیدن به لاک ویلن توسط آرشه و همچنان از حرکت ساز در داخل جعبه باید جلوگیری کرد.
کولوفون، سیم های رزرو [یدک] و یک دستمال نرم، برای پاک کردن ساز باید در دسترس نوازنده باشد.
در صورت نبودن پیانو برای کوک کردن ویولن، داشتن دیاپازون معمولی و دمیدنی ضروری است،
البته دیاپازون دمیدنی چندان دقیق نیست و بیشتر صدایی بم تر از حد معمول دارد.
موهای آرشه پس از هر نواختن باید شل شود و باید از دست زدن به موها خودداری کنیم.

آموزشگاه موسیقی ویولن

بدون شک، صدای آواز تأثیر بسزایی در به وجود آوردن تن خوب دارد، زیرا صدای آواز طبیعی است.
سه شکل مختلف برای ویبراسیون به کار می رود: ساعد – مچ – انگشتان.
بهتر است ویبراسیون را از تمرین ساعد شروع کرد.
این سه شکل ویبراسیون بدون شک بر تن سازهایی که روی شانه قرار می گیرند
هر کدام از این سه شکل ویبراسیون سه کیفیت جداگانه تن را دربرمی گیرند.
البته برای دو ساز دیگر (ویولنسل و کنتراباس) عمل ویبراسیون به وسیله ساعد است که دو شکل دیگر به سختی انجام می شود.
برای ایجاد ویبراسیون انگشت اول را روی ویولن می گذاریم و نسبت به مرکز انگشت که خود نت اصلی است انگشت را به عقب و جلو حرکت می دهیم
که در این شکل، ویبراسیون اتفاق می افتد.

توجه اگر ویبراسیون، با انگشت دوم، سوم و یا چهارم انجام شود، باید انگشت های ماقبل هم روی سیم بیایند.
نوک انگشتان سیم را لمس می کند و شکل ظاهری، انگشتان گِرد بر روی سیم قرار می گیرد.
حرکت ویبراسیون باید کشیده و نرم و متعادل باشد. تمرین با مترونوم:
برای شروع ویبراسیون با مترونوم باید، هر رفت و برگشت پنجاه با شصت بار با صدای بلند خوانده شود: 1-2-3 و…

در مورد تعویض انگشتان باید انگشت بعدی را هم بر روی سیم انداخت.
تقسیم بندی آرشه و حرکت آهسته آن و ویبراسیون سریع حائز اهمیت است.
در تمرین ویبراسیون هر یک از انگشتان به تنهایی و همراه با انگشت دوم و سوم به کار گرفته می شوند
و انگشت های ماقبل را هم همراه انگشت ویبراسیون می آوریم.

ویولا (Viola)

در ابتدا که از چهار صدای طبیعی صحبت کردیم، صدای اول خانواده زهی را توضیح دادیم.
ویولن حامل اصوات زیرین موسیقی زهی است.
ساز بعدی این خانواده ویولا دابراتچیو است.
ویولا دابراتچیو، به معنی ویولای روی دست است و از کلمه براتچیو و لغت براتچه که به زبان آلمانی است استخراج شده است.
(در ایران با نام ویولا یا آلتو شناخته شده است.
به این دلیل آلتو گفته می شود چون صدای زیر و بم زنانه را به این شکل استفاده کرده اند: سوپرانو برای ویولن و صدای آلتو برای ساز آلتو).

بنابراین نام ویولن آلتو به خود گرفت.
همچنین ویولا، برای جلوگیری از گمراهی به کار برده شد.
ساختمان ساز مثل ویولن است و اندازه آن چهل و دو سانتی متر است و هفت سانتی متر بزرگ تر از ویولن است.
این ساز هم مثل ویولن دارای سیم و در فاصله پنجم از هم کوک می شود که در حقیقت یک فاصله پنجم از صدای ویولن بم تر است.
برای این ساز از کلید دو (کلید ویولا) برای نت نویسی استفاده می شود،
به همین جهت نام کلید ویولا را بر آن نهادند. این کلید، کلید Do نام دارد و در روی خط سوم حامل کشیده می شود:
در تولید اصوات زیر این ساز، می توان از کلید سُل هم استفاده کرد.
اصوات آن در پوزیسیون های بم کمی خفه و اصوات زیر آن تو دماغی است.
این ساز هم در ارکستر و هم به عنوان ساز تک نواز به کار می رود.
این ساز از قدیم با اشکال و اصوات مختلفی مورد استفاده قرار گرفت، تا اینکه ساز رسمی امروزی از آن استخراج شد.